4857 Sayılı İş Kanunu m. 41’e göre işverenler tarafından, ülkenin genel yararları yahut işin niteliği veya üretimin arttırılması gibi nedenlerle fazla çalışma yaptırılabilecektir. 4857 Sayılı İş Kanunu gereğince fazla çalışma, haftalık 45 saati aşan çalışmalardır. İşçiye fazla çalışma yaptırılabilmesi için mutlaka işçinin onayının alınması gerekmektedir. Zorunlu nedenlerle veya olağanüstü durumlarda yapılan fazla çalışma için bu onay aranmaz. Her bir saat fazla çalışma için verilecek ücret normal çalışma süresinin saat başına düşen miktarının %50 artırılması suretiyle ödenir. Aynı zamanda 4857 Sayılı İş Kanunu’na göre yıllık çalışma süresi 270 saatten fazla olamaz. Ancak kanun hükmü işçiyi koruma odaklı bir hüküm olduğundan, bu sınırlandırmaya rağmen işçinin yılda 270 saatten fazla çalıştırılması halinde bu çalıştırmanın karşılığı olan fazla çalışma ücretinin de işçiye ödenmesi gerekmektedir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu bir kararında ( Esas No. 2016/9-571, Karar No. 2017/1454, Tarihi: 29.11.2017) 4857 Sayılı İş Kanunu uyarınca işçinin fazla çalıştığı sürelere ilişkin zamlı ücretin ödenmemesinin işçiye haklı nedenle fesih hakkı verdiğine ilişkin hüküm kurmuştur. Bununla birlikte Yargıtay 7. Hukuk Dairesi ise kararında ( Esas No. 2014/19129, Karar No. 2015/13542, Tarihi: 02.07.2015) ; işçi yılda 270 saati aşan fazla çalışmalarının karşılığı ödeniyor olsa bile, çalışma koşullarının uygulanmaması nedeniyle işçi lehine haklı nedenle fesih hakkının doğacağı ve kıdem tazminatına hak kazanacağı hükmünü kurmuştur.
Sonuç olarak Yargıtay’ın yukarıda değinilen kararları ile hüküm altına alındığı gibi işçinin, yılda 270 saati aşan fazla çalışması halinde işçinin saatlik ücretinin %50 fazlasıyla ödeniyor olsa dahi işçinin iş sözleşmesini “çalışma koşullarının uygulanmaması “ nedeniyle haklı nedenle feshetmesi ve kıdem tazminatına hak kazanması mümkündür.
